Cześć, zapraszamy na kolejną leśną przygodę. Cały rok czekaliśmy na ten czas, RYKOWISKO :) Oj było wspaniale, udało się nam nagrać kilka pięknych byków. Łowi

Od niedawna już nie tylko wybrańcy mają szansę zapolować na jelenie na wyjątkowych terenach u naszych wschodnich sąsiadów. A trzeba wiedzieć, że Białorusini mogą się pochwalić imponującymi trofeami. Na łowiecką wyprawę do nich najlepszym terminem będzie, oczywiście, rykowisko. Jelenie są gatunkiem bardzo rozpowszechnionym na Białorusi i występują na blisko 60% jej powierzchni. Według białoruskiego opracowania „Fauna Białorusi” najwyższe średnie gęstości odnotowano w obwodach: grodzieńskim (1,13 osobnika/1000 ha gruntów leśnych), mohylewskim (0,93 osobnika), mińskim (0,73 osobnika) i witebskim (0,34 osobnika), a najniższą – w regionie Homel. Białoruś zamieszkuje jeleń środkowoeuropejski. W wyniku naturalnego i sztucznego przesiedlania rozwinęła się tam mieszana populacja potomków jeleni białowieskich oraz woroneskich. Populacyjna sinusoida Między XII a XVI w. na Białorusi występowało ogromne pogłowie jeleni europejskich, które wyróżniały się dużymi rozmiarami, ale ich masowa eksterminacja doprowadziła do drastycznego spadku liczebności pod koniec XVIII w. W 1865 r. dla ratowania populacji i wymieszania krwi sprowadzono kilkadziesiąt osobników ze Śląska. Później, aż do początku XX w. wielokrotnie ściągano jelenie z najlepszych łowisk w Europie, dzięki czemu w pierwszych latach ubiegłego stulecia ich liczebność gwałtownie wzrosła i w okresie 1905–1910 było ponad 5000 dorosłych zwierząt. Ten nadmierny skok populacji w krótkim czasie sprawił, że intensywnie rozmnażające się jelenie zmieniły swój biotop. Wzrost zapotrzebowania na bazę pokarmową spowodował zniszczenie wierzb i zarośli na obszarach zalewowych małych rzek, co doprowadziło do zauważalnego spłycenia cieków wodnych. Ponowne załamanie stazajęli Puszczę Białowieską i większość terenów obecnej Białorusi. Niepohamowane i bezsensowne wybijanie zwierząt skończyło się katastrofalnym spadkiem ich liczebności. Okres międzywojenny przyniósł odbudowę populacji jeleni dzięki staraniom hr. Tyszkiewicza, który sprowadził osobniki z Polski i kilku mocnych hodowli w Europie. Druga wojna światowa i wczesne lata powojenne to trudny moment. Eksterminacja prowadzona przez drapieżniki i kłusowników poskutkowała drastycznym spadkiem liczebności. Dopiero w połowie lat 50. XX w. zaczęła się ponowna, mozolna odbudowa populacji jeleni na Białorusi. Pierwszą grupę zwierząt przewieziono z Woroneża i wpuszczono do berezyńskiego rezerwatu. Później systematycznie transportowano dorosłe osobniki z Puszczy Białowieskiej do różnych regionów Białorusi. Od 1968 r. na Białorusi ochrona populacji jeleni i gospodarowanie nią podlegają pod Państwowe Gospodarstwo „Bieławieżskaja puszcza”. Dzięki staraniom tej instytucji do 1995r. utworzono 28 lokalnych populacji tego gatunku, z których największe to: Osipowicze, Prużana, Naliboki, Moszkany i Negorelsk. Warto podkreślić, że ta systematyczna praca przyniosła skutek w postaci zwiększenia populacji, a przede wszystkim w dużym stopniu wpłynęła na poprawę jakości poroży. Dzięki temu już w 2014r. na Białorusi liczba jeleni doszła do 15tys. sztuk, a białoruskie poroża biły i biją rekordy na wielu europejskich wystawach. Najnowsze badania z 2019r. wskazują, że w tym kraju żyje 34–35tys. jeleni, a dział łowiectwa przy ministerstwie leśnictwa co roku monitoruje zakup 1–1,5 tys. nowych osobników z najlepszych łowisk w Europie. Zapewnia to intensywny wzrost populacji, na poziomie 30–40%. Do niedawna wyjątkowe łowiska na Białorusi były zarezerwowane tylko dla wybranych, ale reguły wolnego rynku bardzo intensywnie wkraczają w tamtejsze łowiectwo, więc zagraniczni myśliwi mają już możliwość pozyskania wspaniałych trofeów i łowów na najlepszych terenach. Białoruskie rykowisko Okres polowań na byki trwa na Białorusi od 20 sierpnia do końca stycznia ale bez wątpienia najpiękniejszy czas na pozyskanie jelenia stanowi rykowisko. W północnej części kraju zaczyna się ono gdzieś 15 września, a na południu– już wcześniej, 3–5 września. Czym jest białoruskie rykowisko? To prawdziwy koncert dziewiczej przyrody. Myśliwi w okresie rykowiska zyskują wiele okazji, aby zobaczyć turnieje, które niekiedy kończą się nawet śmiercią jednego z rywali. To wszystko odbywa się w bardzo różnorodnych miejscach– w rzadkich zagajnikach sosnowych, pośród skupisk drzew mieszanych czy na polanach w borach świerkowych. Możemy mieć pewność, że lokalni, doświadczeni podprowadzający, którzy zostaną naszymi przewodnikami na polowaniu, znają wszystkie te zakątki, gdzie nikt nie niepokoi zwierząt i byki ryczą każdego roku. Łowiska z potencjałem. W księdze trofeów Białorusi znajdują się informacje o 544 wieńcach byków jeleni. Pierwsze wpisane i udokumentowane trofeum pochodzi z 1898 r., a należało do myśliwego Schitza (złoty medal, 216,96 pkt CIC). Niestety wiele cennych okazów, szczególnie tych zdobytych przez białoruskich myśliwych, nigdzie nie zostało odnotowane ani potwierdzone. W 2019 r. zarejestrowano 74 poroża. Co roku najlepsze z nich są prezentowane na Białorusi na międzynarodowej wystawie „Łowiectwo i rybołówstwo”. W ubiegłym roku na szczycie znalazło się pozyskane przez rosyjskiego myśliwego o białoruskich korzeniach, Novikowa, trofeum byka jelenia wycenione na 257,56 pkt CIC. Lista wszystkich złotych trofeów jest długa, ale warto pokazać pierwszą piątkę z 2019 r., aby dać świadectwo bardzo wysokiej jakości białoruskich trofeów i unaocznić potencjał tamtejszych łowisk: 1. Novikow – 257,56 pkt CIC,2. Rumas – 239,27 pkt CIC,3. – 238,62 pkt CIC,4. D. Vabnich – 236,51 pkt CIC,5. Koronowicz – 236,48 pkt CIC. Rekord Białorusi od 2017 r. należy do byka jelenia, który otrzymał 259,42 pkt CIC. Garść informacji praktycznych Cena łowów na byki jeleni na Białorusi jest w pewnym stopniu uwarunkowana miejscem polowania, ale wszystko zależy, oczywiście, od masy poroża. Przy jego wycenie Białorusini stosują tradycyjny cennik dewizowy. Byk powyżej 10kg kosztuje ponad 3200euro. Do tego należy jeszcze doliczyć opłaty za pobyt i organizację polowania. Do wschodnich sąsiadów jedziemy ze swoją bronią, którą wywozimy z Polski na podstawie zaświadczenia wydanego przez właściwą dla naszego miejsca zamieszkania komendę wojewódzką policji. W tym celu musi ona wcześniej otrzymać dokumenty wystawione przez organizatora polowania. Z wwozem broni na Białoruś nigdy nie ma problemów. Jeśli odpowiednio przygotowano zaświadczenia i certyfikaty, to odprawa broni na lotnisku twa nie dłużej niż 15 minut dla jednej osoby. Na taki wyjazd najlepiej zarezerwować 5–6 dni, aby móc się w pełni rozkoszować atmosferą niesamowitego polowania. Kliknij i przeczytaj artykuł w piśmie artemis hunting club eksploruj, odkrywaj & poluj Życie myśliwego nie odmierza się liczbą oddechów, które robi każdego dnia, ale liczbą polowań, które powodują, że traci on oddech… Umów się na polowanie z nami już teraz. skontaktuj się z nami artemis hunting club Co nas wyróżnia? Sprawdź co sprawia, że od ponad 20 lat jesteśmy jednym z czołowych biur polowań w Polsce! Jakość Naszym piorytetem jest twoje zadowolenie z udanego polowania. PROFESJONALIZM Szacunek dla klienta i pieniedzy ktore placi za polowanie. Dostarczamy dokladnie to na co sie umawialiśmy. ZAUFANIE Naszym celem jest kompleksowość, zaufanie, oraz bezpieczenstwo osób wyjezdzających na polowanie.

Witajcie wspólnie ze sklepem myśliwskim Szóstak z Wielunia zdecydowaliśmy się na zawiązanie daleko idącej współpracy.Dzięki możliwości wypożyczeniu sprzętu o

Walka o dominacjęRytualne odgłosy rykowiska Jednym z najbardziej niezwykłych i zaskakujących wydarzeń zarówno dla obserwatorów przyrody, jak i myśliwych, jest trwające około miesiąca Rykowisko. Początek jesieni to czas spektakularnych godów jeleni szlachetnych. Dotychczas niedostępne i ukryte w gęstwinie lasu samce wychodzą na łowy najodpowiedniejszej partnerki do rozrodu. Powietrze przenika piżmowy zapach potu jeleni. Już jedna łania wydzielająca swoje hormony doprowadza byki do szaleństwa, toteż czas roztropnego życia w bezpiecznych przestrzeniach lasu na jakiś czas zamienia się w hałaśliwe i całkowicie niespokojne podążanie za samicami. Walka o dominację Rozpoczyna się prawdziwa walka. Byk stadny, najbardziej ceniony w hierarchii rykowiska zaciekle broni swoich łań. Niezwykle silnym głosem niesionym echem przez las uzmysławia reszcie stada, że tak szybko nie odpuści. Przybycie innego samca to niezwykle napięta sytuacja, której rozstrzygnięcie wymaga nawet do kilkudziesięciu minut. Na początku rywale demonstrują swoje największe atuty, co może być wystarczającym argumentem wyższości danego osobnika. Każdemu, kto chciałby zobaczyć lub nagrać to niezwykłe widowisko polecamy fotopułapki. Kiedy jednak intensywność zapachu i dumne eksponowanie sylwetki i poroża, czyli tzw. marsz równoległy to za mało by zdecydować, kto zdobędzie partnerkę, pozostaje ostatni etap walki — czyli bezpośrednia konfrontacja. Charakterystycznym elementem takiego widowiska są krzyżujące się poroża. Samce z niebywałą siłą splatają wieńce i próbują wykręcić głowę przeciwnika. W końcu, po długich i męczących staraniach któryś z nich zwycięża i otrzymuje gromadę łani. W takiej sytuacji jedyne co pozostaje przegranemu, to uciekać jak najdalej z pola bitwy. Chwila odpoczynku po ciężkich zmaganiach z rywalem. Rytualne odgłosy rykowiska Wokalne popisy Jeleni to znak, że nadszedł czas Rykowiska. Ten niezwykły sposób wyrażania przez byki emocji zadziwia i budzi rozmaite refleksje. Ciekawym faktem jest, że jeleń nigdy nie wyraża kilku nastrojów naraz. Każdy rodzaj wydawanego dźwięku informuje o innym stanie emocjonalnym zwierzyny — może on przedstawiać swoje zmęczenie, pożądanie lub złość spowodowaną zbliżającymi się pod jego teren konkurentami. Różnice w wydawanych odgłosach wynikają również z wieku byka. Najmłodsze osobniki nie biorą udziału w rykowisku i nie potrafią jeszcze wydobyć z gardła odpowiedniego tonu. Porykiwanie za łaniami rozpoczyna się mniej więcej w 5 roku życia samca, by rok lub dwa lata później mógł on korzystać z pełni możliwości głosu zawierającego 3 wyraźne tony. Najmocniejszy okres dla jelenia przypada pomiędzy 8-10 rokiem jego życia. Nie musi on w tym czasie zbyt często dawać o sobie znać, gdyż nawet krótkie dźwięki o niskim i mrożącym krew w żyłach tonie odstraszają niedojrzałych i słabszych rywali. Jeleń wabiący łanie swoim rykiem. Istotny wpływ na intensywność rykowiska ma również pogoda. Chłodne, bezwietrzne poranki to najlepszy moment na godowe tańce. Zbyt wysoka temperatura lub deszczowe dni nie należą do momentów szczególnie nastrajających. Po zakończonym rykowisku jelenie wracają do swoich ostoi, gdzie odzyskują siły i utraconą wagę (nawet do 25% masy ciała). Dwa miesiące później tworzą z innymi bykami chmary. W tym samym czasie zapłodnione łanie odpoczywają w swoich grupach, by po 34 tygodniach wydać na świat jedno lub dwoje cieląt. About Latest Posts Miłośniczka wspinaczki skalnej - w szczególności bulderingu. Wolny czas spędza na łonie natury z ukochanym psiakiem Bugim. Pasjonatka strzelectwa sportowego, od kilku lat związana z projektem SpyOptic. » Kamery leśne, Tradycja myśliwska, Zwierzęta łowne » Bez kategorii, Myślistwo » Rykowisko Jeleni — niech wygra silniejszy! Powiązane posty

www.polunek.plcamera:Leszek KamińskiCarsten GodballeKilka ujęć z polowania na byki co ładniejsze oglądane były przez optykę TU JESTEŚ: Strona główna Rykowisko dla jeleni Rykowisko dla jeleni Od kilkunastu lat każdej jesieni miłośnicy przyrody związani ze Stowarzyszeniem Pracownia na rzecz Wszystkich Istot odwiedzają Puszczę Białowieską w ramach akcji społecznej „Rykowisko dla jeleni, nie dla myśliwych” propagując alternatywny sposób kontaktu z naturą, jakim są bezkrwawe łowy – obserwacje przyrodnicze. Podkreślamy, że każdy ma prawo przyjechać do Puszczy i ją podziwiać w dowolnej porze roku. Jesienią w polskich lasach ma miejsce jeden z piękniejszych spektakli przyrody. Jest nim rykowisko jeleni szlachetnych, czyli ich spektakularne gody. Wtedy samce jeleni, dotychczas ciche i ostrożne, stają się hałaśliwe i widoczne. Ich celem jest zdobycie partnerki do rozrodu. Nasłuchiwanie głosów ryczących jeleni rozchodzących się w nocnym powietrzu dostarcza niezapomnianych wrażeń. Szczęśliwcy, którzy usłyszą trzask ścierających się poroży lub dojrzą imponujące wieńce ryczących samców doświadczają niezwykłych przeżyć. Rykowisko - festiwal życia Większość mieszkańców Polski planujących aktywny wypoczynek najczęściej wybiera góry lub mazurskie jeziora – niezwykła atrakcja Puszczy Białowieskiej pozostaje niedoceniana. W zasadzie jedynymi, którzy regularnie spędzają tu czas, choć ze zgoła innych względów, pozostają myśliwi. Chcemy to zmienić. Puszcza jest elementem dziedzictwa narodowego, który nie może być postrzegany jedynie jako rezerwuar zwierzyny łownej. To wyjątkowy w skali światowej skarb natury, który mieszkańcy Zachodniej Europy utracili bezpowrotnie, nam zaś przypadł zaszczytny obowiązek jego ochrony. Unikalny spektakl, jakim jest rykowisko w Puszczy niesie ze sobą niezliczone możliwości. Wyjazdy do Puszczy w celu podziwiania przyrody stają się coraz popularniejszym sposobem spędzania urlopów i wolnego czasu. Ludzie coraz częściej dostrzegają, że w szybko pędzącej cywilizacji kilka dni spędzonych na obcowaniu z pierwotną przyrodą może mieć zbawienny wpływ na zdrowie fizyczne i psychiczne. Podobny sposób spędzania wolnego czasu już dawno stał się dobrodziejstwem mieszkańców miejscowości otaczających Biebrzański Park Narodowy. Trudno sobie wyobrazić, że sukces ten mógłby nie zostać powtórzony w miejscowościach położonych tuż przy Puszczy Białowieskiej, zwłaszcza, że podziwianie rykowiska jest formą spędzania czasu dostępną dla każdego. Jest tym samym szansą na rozwinięcia turystyki przyrodniczej nie tylko dla gości z kraju, ale i całej Europy. Ma ona także niebagatelny wpływ na zwiększenie świadomości ekologicznej, która pozostaje w społeczeństwie polskim na bardzo niskim poziomie (badania CBOS z 2009 r.). Rykowisko - igrzyska śmierci Dotychczasowe działania w ramach akcji „Rykowisko dla jeleni, nie dla myśliwych” wykazały, że polowania często prowadzone są w sposób naruszający prawo. W październiku 2008 roku dzik żerujący przy paśniku na granicy parku narodowego został zastrzelony. Postrzelona łania została wypatroszona już na terenie Białowieskiego Parku Narodowego. Szczególnie drastycznym przykładem łamania prawa w trakcie polowań jest sytuacja z 2010 r. kiedy to myśliwy w Puszczy Białowieskiej zabił ośmioletniego żubra, zwierzę znajdujące się pod ścisłą ochroną i figurujące w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt jako gatunek narażony na wyginięcie. Na obszarze Puszczy Białowieskiej zabija się rocznie ponad 700 jeleni, dzików i saren. Przypominamy, że kluczowym celem funkcjonowania Białowieskiego Parku Narodowego i Leśnego Kompleksu Promocyjnego Puszczy Białowieskiej jest zachowanie ciągłości procesów przyrodniczych. Jeden z nich – naturalna selekcja zwierząt kopytnych przez duże drapieżniki, takie jak ryś i wilk, jest, przez polowania, zakłócany. Według licznych badań nadmierne odstrzały zwierząt kopytnych stanowią zagrożenie dla zachowania we właściwym stanie ochrony populacji wilka i rysia, chronionych na mocy Dyrektywy Siedliskowej. Realne skutki oddziaływania polowań na ekosystem nie zostały do chwili obecnej zbadane, a plany, na bazie których odbywają są polowania, oparte są często na nierzetelnych danych. Sytuację tę trzeba zmienić. Uważamy, że polowania powinny odbywać się w ramach dokładnie określanych naukowo kryteriów, które na pierwszym miejscu będą stawiały ochronę przyrody. W Nadleśnictwie Białowieża dochodziło również do nieprawidłowości związanych z dopełnieniem formalności dotyczących rejestracji strzelonej zwierzyny oraz przypadków lekceważenia prawa, czego przykładem może być poruszanie się samochodem po terenie BPN w celu wypatroszenia jelenia zastrzelonego tuż przy jego granicy oraz wykonywanie polowania tuż przy granicy rezerwatu. Jedynym usprawiedliwieniem tego ostatniego podanym przez polującego okazała się jego rozrywka. Wpisuje się tu także strzelanie „na wiwat”, mające na celu jedynie przywołanie uczestników akcji. Ta szczególnie pojmowana „zabawa w kotka i myszkę” została nazwana przez myśliwego przestrzeliwaniem broni, co z kolei w myśl prawa łowieckiego jest poza strzelnicą niedozwolone. Niepokój budzi także uzasadnione podejrzenie ustawiania tabliczek zakazujących wstępu do ostoi zwierząt (miejsc o warunkach sprzyjających egzystencji gatunków rzadkich lub zagrożonych wyginięciem) w miejscach będących w rzeczywistości łowiskami. Kontrowersyjna pozostaje również możliwość umieszczenia lizawek dla zwierząt kopytnych (słupków będących źródłem soli) na terenie rezerwatów, głównie rezerwatu Lasy Naturalne Puszczy Białowieskiej, oraz umiejscawianie ich bezpośrednio przy użytkowanych drogach, co może zwiększać ryzyko kolizji zwierząt z pojazdami. Nasz sprzeciw budzi również umieszczanie punktów dokarmiania zwierzyny w bezpośrednim sąsiedztwie ambon. W trakcie akcji otwarcie przeciwstawiamy się łamaniu prawa i zwracamy na nie uwagę opinii publicznej. Od wielu lat ze szczególnym niepokojem obserwowaliśmy polowania w otulinie Białowieskiego Parku Narodowego. Jest to strefa ochronna otaczająca park, wyznaczona w celu zabezpieczenia go przed zagrożeniami zewnętrznymi wynikającymi z działalności człowieka. Głównie dzięki działaniom Stowarzyszenia 5 kwietnia 2011 r. Minister Środowiska podpisał rozporządzenie w sprawie ustanowienia strefy ochrony zwierząt łownych w otulinie Białowieskiego PN. Rykowisko - konflikt interesów Nasze działania mające na celu ochronę zwierzyny i otwarcie Puszczy dla miłośników przyrody spotykały się z oporem środowisk myśliwskich oraz organów państwowych. Obrońcy przyrody wiele razy byli narażani na agresję słowną ze strony najbardziej zainteresowanych udanymi łowami osób. Pojawiły się także groźby – jedna z grup obserwujących jelenie usłyszała, że przebywanie w lesie jest niebezpieczne oraz że „szkoda umierać młodo”. Znamiennym incydentem jest ten, jaki spotkał Adama Bohdana, przyrodnika zajmującego się badaniem puszczańskich porostów. 30 września 2011 r. w Puszczy Białowieskiej został zatrzymany przez Straż Graniczną. Poinformowano go o obowiązującym zakazie przebywania w lesie w godzinach porannych i wieczornych w związku z odbywającą się wówczas regulacją populacji zwierzyny. Zatrzymania dokonano w pobliżu granicy Białowieskiego Parku Narodowego na Kosym Moście, podczas przekraczania przez zatrzymanego granicy parku narodowego. Musi dziwić, dlaczego tak umotywowany zakaz wprowadzono w miejscu, gdzie nie powinno się prowadzić polowań – w Białowieskim PN polowania są bowiem zabronione. Zakaz nie powinien być także egzekwowany przez Straż Graniczną, której głównym zadaniem jest pilnowanie granicy państwa, a nie zabezpieczanie polowań z polecenia miejscowego nadleśniczego. Jak się okazało kuriozalny zakaz został wyegzekwowany na podstawie dokumentu podpisanego przez nadleśniczego Nadleśnictwa Białowieża. Nie ma żadnych wątpliwości, myśliwi mimo, że chcą sprawiać zupełnie inne wrażenie („Goście w łowisku”, Łowiec Polski, nr 10/2011), nie życzą sobie obecności postronnych osób na obszarach polowań. Wynika to również z chęci ukrycia nadużyć – np. nie wywiązania się z likwidacji wszystkich urządzeń łowieckich w granicach rezerwatów przyrody. Sprawę Adama Bohdana Rzecznik Lasów Państwowych wyjaśnił jako efekt nadinterpretacji wytycznych, nie ulega jednak wątpliwości, że owe „nadinterpretacje” są myśliwym na rękę. Przykładem palącej potrzeby zmiany świadomości społecznej dotyczącej korzystania z przyrody lasu stał się przypadek Romana Sołowianiuka – ornitologa z Hajnówki, który został niesłusznie oskarżony przez leśników o złośliwe płoszenie zwierząt w trakcie obserwacji ornitologicznych prowadzonych w Puszczy Białowieskiej. Do Nadleśnictwa Hajnówka wpłynęło zawiadomienie o możliwości popełnienia wykroczenia. We wrześniu 2010 r. w trakcie obserwacji ornitologicznych chłopak był zatrzymywany przez leśników i Straż Leśną, którzy prowadzili myśliwych na polowanie. Romkowi został postawiony zarzut złośliwego płoszenia zwierzyny, musiał wziąć udział w uciążliwym postępowaniu sądowym, który ostatecznie zakończył się korzystną dla młodego przyrodnika decyzją Sądu. Fragment uzasadnienia wyroku sądowego w sprawie Romka stanowi kwintesencję tego, w jaki sposób należy myśleć o lasach „lasy są ogólnodostępnym dobrem publicznym. Nie jest dopuszczalne występowanie przez nadleśniczego wobec osób, które się w nim znajdują. Nie jest dopuszczalne by ograniczano ruch po tych lasach, niezależnie od tego czy istnieje konkurencja dóbr, które reprezentują myśliwi”. Wyrok sądu podkreśla, że za wejście do lasu i podziwianie przyrody nie można ponosić odpowiedzialności karnej. Rykowisko - piękno dzikiej przyrody Rykowisko jest niestety również okresem wzmożonych polowań na te korzystają z faktu, że byki noszące okazałe poroża stają się mniej ostrożne i łatwe do podejścia. Z danych statystycznych wynika, że podczas rykowiska zabijana jest większość samców jeleni, przeznaczona do odstrzału w ramach rocznego planu łowieckiego. Rykowisko to także możliwość dobrego zarobku – odstrzał byków sprzedawany jest myśliwym z zagranicy w ramach polowań dewizowych. Fakt polowania na jelenie, które podczas rykowiska całą energię i uwagę poświęcają przedłużeniu swojego gatunku, budzi liczne kontrowersje natury etycznej, także w środowisku myśliwych. Podobne wątpliwości stały się przyczyną, dla której wiele gatunków łownych zostało objętych ochroną w czasie przypadającym na gody i wydawanie na świat potomstwa. Zakaz polowań podczas jelenich godów funkcjonuje już w kilku krajach Europy Zachodniej, np. w Hiszpanii. Celem łowiectwa według statutu Polskiego Związku Łowieckiego jest ochrona przyrody. W praktyce jednak istnieją przesłanki naukowe wskazujące na możliwość negatywnego wpływu polowań na przyrodę poprzez zubożanie bazy żerowej drapieżników, niepokojenie zwierząt w ostojach, zabijanie zwierząt chronionych błędnie rozpoznanych jako łowne. Ponadto brak analiz, które mogłyby stwierdzić, że gospodarka łowiecka pozostaje bez wpływu na chronione gatunki i siedliska. Kwestia ta nabiera szczególnego znaczenia zwłaszcza na terenach cennych przyrodniczo, głównie Puszczy Białowieskiej – perły polskiej przyrody. Piękno rykowiska oraz fakt, że nasza wiedza o wpływie polowań na przyrodę jest zbyt mała, by wykluczyć, że jest to wpływ negatywny, są powodem powstania społecznej kampanii „Rykowisko dla jeleni, nie dla myśliwych”. Jej celem jest popularyzowanie jelenich godów nie jako ukoronowania sezonu łowieckiego, ale jako niezwykłego misterium przyrody, wartego podziwiania jako atrakcji turystyczno-przyrodniczej. Ponadto kampania ma doprowadzić do merytorycznej debaty na temat realnego oddziaływania gospodarki łowieckiej na przyrodę. Niedawno rozpoczęło się rykowisko. W czasie spaceru można usłyszeć byki, jednak niezwykle rzadko dochodzi do bezpośredniego spotkania z nimi. Przerażający ryk w lesie wywołuje strach u

Rykowisko jest też niestety okresem wzmożonych polowań na te korzystają z faktu, że byki stają się mniej ostrożne i łatwe do podejścia. Polowanie w okresie rykowiska jest jedną z największych atrakcji myśliwskich, ale dozwolony jest tylko odstrzał byków selekcyjnych, czyli osobników z anomaliami rozwojowymi i byków starych, powyżej 10 lat. Nie dopuszcza się odstrzału byków o prawidłowej budowie poroża, traktuje się je jako byki przyszłościowe, biorące udział w reprodukcji gatunku.

GR7vPP.

wpkzko7iny.pages.dev/68

wpkzko7iny.pages.dev/326

wpkzko7iny.pages.dev/368

wpkzko7iny.pages.dev/206

wpkzko7iny.pages.dev/364

wpkzko7iny.pages.dev/349

wpkzko7iny.pages.dev/363

wpkzko7iny.pages.dev/44

wpkzko7iny.pages.dev/144

polowanie na jelenie byki rykowisko